‘Mijn opdracht is om het netwerk van urban aanbieders in Den Haag zichtbaar te maken en hen te ondersteunen. De grote spelers waar CultuurSchakel mee samenwerkt – Theater de Vaillant, Musicon, het Haags Hiphop Centrum – weten ons al goed te vinden. Maar kleine organisaties hadden we nog niet zo goed in beeld. Die wilde ik op de kaart zetten.’

‘Allereerst wilde ik ervoor zorgen dat ze weten waar hun eigen behoefte ligt. Die zien ze niet altijd direct zelf. Ik probeer ze bewust te maken van hun eigen mogelijkheden. Dan zeg ik bijvoorbeeld: je staat hier op het podium op te treden, maar je kunt ook radiohost worden en op een andere manier je geld verdienen. Ik stimuleer ze om dat te gaan doen.
Ik heb een organisatorische achtergrond en voelde in het begin vaak de behoefte om iets voor mensen te organiseren of regelen. In mijn bevlogenheid ging ik dan op de stoel van de producent zitten, maar dat is niet mijn rol. Ik ben er om advies te geven.’

‘Ik probeer zo gedetailleerd mogelijk advies te geven, maar zie het niet per se als een traject. Het kan net zo goed een los advies zijn, bijvoorbeeld hoe ze iets kunnen promoten of welke mensen ze ergens voor kunnen inzetten. Voor een aanbieder is het soms wel lastig dat ik alleen advies geef, het liefst willen ze dat ik echt onderdeel ben van het team.’

‘Ik vind dat een voordeel, want specifieke expertise is belangrijk. Tegelijkertijd maakt het mijn functie ook kwetsbaar. De mensen met wie ik spreek zijn heel erg gehecht aan mij en niet zozeer aan culturele instellingen. Ze zoeken naar iemand die gelijkgestemd is. Ik lijk op de doelgroep, spreek hun taal, zat al in de scene en ben zelf ook liefhebber. Ik maak me weleens zorgen over wat er gebeurt als ik weg ben, is er dan wel een opvolger? Daarom probeer ik nu al om ze niet te afhankelijk te laten zijn van mij.’

‘Ik vind ongeorganiseerd altijd een negatief woord. Dat klinkt een beetje alsof het een rommeltje is. Het houdt stigma’s in stand, dat het er wel losbandig aan toe zal gaan in onze scene. Dat is niet zo. Wij hebben een andere, niet-traditionele vorm van organiseren. Spotify is belangrijk, YouTube is belangrijk, het podium is belangrijk. Die dingen zitten allemaal diep in de organisatie van de hiphop- en urbancultuur.’

‘Binnen pop is alles volledig gecoverd: je hebt een booker, iemand voor techniek, geluid, een muziekplatform als 3voor12 Den Haag. Bij urban zijn er gaten, veel posities worden niet bekleed. Daardoor hebben we de neiging om iemand die ook maar iets met urban doet, vast te klampen. Dat is niet altijd de goede manier om iets voor elkaar te krijgen.’

‘Laatst kwam er een groepje jongeren die wilde weten hoe zij financiering konden krijgen om een videoclip op te nemen. Je komt niet zomaar in aanmerking voor subsidie, dus het was wel even zoeken hoe ze toch geld konden krijgen voor hun kunst. Ik heb geadviseerd dat ze zich moesten focussen op participatie en ervoor moesten zorgen dat het product een verrijking is voor Den Haag. Dat hebben ze gedaan door de stad goed in beeld te brengen in de clip.

Er komen ook organisaties langs die iets willen doen met urban omdat ze gehoord hebben dat het populair is. Soms voelt die interesse niet echt gemeend, alsof ze het alleen maar doen omdat het ze wordt opgedragen. Ik probeer iedereen toch een goed advies te geven. Hip-hop/urban is veruit het populairste muziekgenre op bijvoorbeeld Spotify en heeft veel invloed op jongerencultuur, maar is voor veel mensen en organisaties nog vrij onbekend. Het kost tijd om dat te veranderen.’