Dit interview verscheen eerder in Cultuurkrant 2021, nummer 4.

(Lees verder onder de afbeelding)

Met verplichte pestprotocollen en op veel scholen ook een GSA, een Gender & Sexuality Alliance, heb je toch niet nog een organisatie nodig die discriminatie en uitsluiting bestrijdt? Jazeker wel, zegt Noteboom. Een pestprotocol wordt pas uit de la gehaald als de schade is gedaan. Met zijn stichting InDifferent biedt hij programma’s, creatieve en informatieve activiteiten aan die ook preventief werken en actief een mentaliteitsverandering teweegbrengen, door middel van gesprek en samenwerking. Het is een community van leerlingen en docenten die zich samen inzetten vóór diversiteit en tégen discriminatie op school.

Het idee voor InDifferent ontstond tijdens een pauze door een vraag van een leerling. Geen stille jongen, en al ‘uit de kast’. Wel als enige op de totaal 1200 leerlingen van het Dorenweerd College in Doorwerth. Dat kón toch niet kloppen. Gesteund door Noteboom wilde hij een GSA oprichten. Zelf had Noteboom in zijn schooltijd evenmin homoseksuele rolmodellen of gesprekspartners. Bovendien was hij als ‘Indische jongen’ nét anders dan de anderen.
Dat was het begin van InDifferent dat, anders dan GSA, inclusiviteit in de breedst mogelijke zin bepleit: voor lhbtiq+-jongeren, jongeren van kleur of met een biculturele achtergrond, uit religieuze gemeenschappen, leerlingen met gescheiden ouders. Jongeren die helemaal voldoen aan het ‘ideaalplaatje’, maar zich óók betrokken en solidair voelen, kunnen zich aansluiten. “InDifferent is geen groep van outcasts.”

“Door zichtbaar en aanspreekbaar te zijn. Als nieuwe leerlingen die zich anders voelen zien dat InDifferent op een school is, weten ze dat er een plek is waar ze zich kunnen uitspreken en bezig zijn met idealen. Het is ook een soort talentontwikkeling: we maken films, podcasts, de een schrijft een tekst voor een aankondiging, de andere maakt het beeld, weer een ander beheert de social media. Het mooiste is de eerste bijeenkomst in de brugklassen aan het begin van het jaar. Schoorvoetend komen ze de week erop zelf naar een bijeenkomst na de les, maar binnen een uur zijn nieuwe vriendschappen ontstaan. Je ziet ze opleven.”

“Geschiedenis, natuurkunde en biologie liggen natuurlijk voor de hand als vakken om inclusiviteit en discriminatie te behandelen. Maar ook in andere vakken kun je de koppeling maken. Een wiskundedocent kan bijvoorbeeld vertellen dat veel grote wetenschappers autisme hadden en wat dat maatschappelijk betekende.
Over kunst hebben kinderen vaak meteen hun oordeel klaar. ‘Ugh, lelijk.’ Of ‘wow, gaaf.’ Het interessante van een kunstwerk is dat het vragen oproept. Wat zie ik, wat wil de kunstenaar, waar komt het vandaan, waarom is het zoveel geld waard? Als je naar de antwoorden gaat zoeken, schort je je mening op. Zo verruim je de geest. Zo werkt InDifferent ook. Een thema kan nieuw zijn voor je, een mens onbekend, dik, ánders. Stel je oordeel eens uit, ga kennis vergaren, kom in gesprek. Aan het einde mag je de mening hebben die je wilt. InDifferent legt niets op.”

Neem een abonnement en ontvang voortaan de Cultuurkrant NL gratis in je brievenbus!