Er zijn verschillende redenen om de samenwerking tussen sport en cultuur te stimuleren:

Participatie in sport en cultuur verbetert de fysieke en psychische gezondheid van mensen en versterkt hun gevoel van welbevinden. Het draagt bij aan een leefbare en veerkrachtige samenleving. Talentenshows, topprestaties en prijsuitreikingen trekken heel veel aandacht, belangrijker is dat zoveel mogelijk mensen van jong tot oud de kans krijgen mee te doen. Dat is de reden waarom de rijksoverheid de verbinding tussen sport en cultuur heeft geborgd in haar beleid: ‘Meedoen is de kunst’ (Bussemaker, juli 2014) en ‘Brede Impuls Combinatiefuncties’ (Schippers, 2012).

Hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder definieert bewegen, denksport, cultuur (vooral dans en muziek) en gezonde voeding als de vier belangrijke bijdragen aan een actief en vitaal brein. Zowel cultuur als sport hebben een eigen, intrinsieke waarde voor de beoefenaars ervan. Mensen doen aan cultuur en sport omdat ze er in de eerste plaats plezier aan beleven, zich erin kunnen bekwamen en een identiteit aan kunnen ontlenen.

Daarnaast heeft de deelname aan sport en cultuur effect op de persoonlijke ontwikkeling van mensen: het zelfvertrouwen kan zich ontwikkelen en het draagt bij aan een positief zelfbeeld. Naast deze intrinsieke, persoonlijke waarde van beoefening zien we steeds meer de maatschappelijke waarde van cultuur en sport in onze samenleving: zoals de binding in buurten en wijken door het buurtsporten en de kracht van kunst in de buurt door community arts projecten.

Beleidsmatig kennen de domeinen overeenkomsten in de taakverdeling tussen de diverse overheden. Ook komt het accent voor sport en cultuur sterker op de ‘extrinsieke’ waarden te liggen en dan vooral in het sociale domein. Hierin verwachten overheden dat de sectoren rekenschap geven over hun waarde voor de samenleving.

Juist op dat maatschappelijke vlak vinden de beleidsterreinen sport en cultuur elkaar: mensen kiezen in de vrije tijd voor sport en/of cultuur en zijn er als vrijwilliger actief. Het gezamenlijk optrekken van beide sectoren maakt dat je van elkaar kunt leren (talentontwikkeling, werving, vrijwilligersbeleid) en het aanbod effectiever kunt organiseren (gezamenlijk gebruik accommodaties, pr, samenwerking met het sociale domein).

Sport en cultuur zijn beiden onmisbaar voor vorming van jonge kinderen, beiden horen thuis in en rond de school, maar ook in het aanbod voor jongeren in de vrije tijd. Ook volwassenen hebben baat bij sport en cultuur – ter bevordering van gezondheid en een maatschappelijk actieve rol – tot op hoge leeftijd.

Volgens filosoof en directeur van Vakmanstad Henk Oosterling is het evident dat je, als je wilt bijdragen aan de ontwikkeling van de jeugd, je dit in de volle breedte moet aanpakken, door middel van een integraal programma dat sport, culturele activiteiten, sociale vaardigheden en intellectuele uitdagingen verbindt.