In Duitsland wordt onderwijs ‘Bildung’ genoemd (vorming/ontplooiing). Een mooie weergave van waar het om gaat. Als cultuureducatie geen plek in het hart van de school heeft, is het een eenzijdige vorming. Daarmee een gemiste kans voor de maatschappij.

Het is inderdaad belangrijk dat op elke school een cultuurexpert aanwezig is. Dit kan in de vorm zijn van een docent in vaste dienst, maar ook in de vorm van een ICC'er, die beleid schrijft en uitvoert. Het lastige van het in dienst nemen van een kunstdocent, ligt vaak in de beperking van de kennis van deze docent. Kunst is een breed gebied met allerlei uitingsvormen, waaronder theater, dans, (nieuwe) media, beeldende kunst, etc. Alleen al om beeldende kunst te maken heb je kennis nodig van allerlei oude ambachten en nieuwe technologieën. We kunnen niet verwachten dat een kunstdocent al die kennis in huis heeft. Het inzetten van een expert (bijv. een ICC'er) die vanuit kennis en visie werkt met docenten die hij/zij inzet, lijkt mij dan ook de meest logische weg. Uiteraard kan dit ook een tijdelijke aanstelling van een kunstdocent zijn.

Ik sluit me helemaal aan bij je pleidooi Dirk, om ruimte te maken voor een kunstdocent binnen het vaste schoolteam. Op Bonaire hebben we hier ook ervaring mee en het smaakt naar meer. We merken dat de leerkrachten door een kunstdocent zelf geïnspireerd raken, zodat je een “én én verhaal” krijgt. De kunstdocent werkt samen met- en coacht de leerkrachten. De leerkrachten kunnen aanvullend op de inzet van de kunstdocent ook zelf aandacht besteden aan kunst in hun lessen. De kunstdocent reikt hun handvatten aan. Het sluit elkaar niet dus uit. Als het allemaal door elkaar heen gaat lopen krijgen de kinderen echt een swingend gevoel op school. De boel wordt opgeschud!

Ik ben het hier volmondig mee eens. Maar het verhaal is m.i. niet volledig. Om het echt succesvol te maken en te zorgen voor continuïteit is het noodzakelijk dat de kerndoelen po worden teruggebracht naar de situatie van 1998 en nog liever die van 1993. Dan hebben scholen, kunstvakdocenten, inspecties en ouders een houvast. Het maakt het wisselen van school gemakkelijker, het verhoogt de status van de kunstvakken, het maakt wisselwerking met muziekscholen en scholen voor beeldende vorming overzichtelijk en het maakt het eindelijk weer mogelijk doorlopende leerlijnen met het vo te realiseren. Alleen maar winst, dus. Voor iedereen en in de eerste plaats voor de kinderen.

Het moet anders dat is duidelijk. Veel mensen buiten het onderwijs willen graag dat kunst en cultuur geïntegreerd worden in het basisonderwijs. In het onderwijs zelf lukt het niet echt na zoveel jaren en hangt echt af van het enthousiasme van de onderwijzer.
Ik ben niet opzoek naar een kunstdocent en vooral niet naar een kunstvakdocent, ik ben wel op zoek naar de mogelijkheid om kunstenaars op geleiden en aan het onderwijs toe te voegen waar het gaat om de integratie van onderwijs, kunst en cultuur. Veel kunstenaars zijn al op veel scholen te vinden en zijn er aan toe om cultuur en kwaliteit te leveren voor een beter loon en vaste baan.

Voor nu kan ik zeggen dat het bijdraagt aan de verbreding van de horizon van jonge mensen, en dus aan hun creativiteit in het algemeen, als ze meer te doen krijgen op school dan kennis, sociale vaardigheden en techniekjes aanleren. En dan zo divers mogelijk ( muziek, kleuren, taal, natuur, tekenen, etc.) dus variatie in kunstdocent lijkt me een goed idee.

Mooie analyse en oproep, je legt bloot waar kunsteducatie te weinig structureel verankerd is en biedt een concrete oplossing die ook wetenschappelijk hout snijdt!

Ik ben ook voor kunstdocenten in het primair onderwijs. Maar ik zou het jammer vinden als het leerkrachten ontslaat van de taak kunst en cultuur te integreren in hun onderwijs. Ik denk aan vakoverstijgend werken met kunstvakken.

Precies zoals het zou moeten zijn: Kunstdocenten binnen de vaste formatie van ieder schoolteam! Belangrijk voor de ontwikkeling van het kind.