Door Albert Barth

Een woedende CKV-docent vertelt mijn collega-kunstadviseur dat ze nu toch echt een online CKV-dag moet hebben. Dit is al de derde keer dat het is verzet! Er moet nu een nieuw plan komen! Het kan niet langer uitgesteld, het moet echt nu!

Achtergrond bij dit verhaal is natuurlijk de hoge druk in het onderwijs die door alle coronastress alleen nog maar hoger is geworden. Bij deze CKV-docent barstte de bom.
Dit was geen incident.

Alle leerkrachten en zeker ook cultuurcoördinatoren in het basis- en voortgezet onderwijs ervaren de stress van deze tijd. Elke persconferentie veranderen de regels. De plotselinge veranderingen eisen hun tol. Van online onderwijs, naar weer les op school, en dan soms door naar hybride onderwijs. De schooldirectie besluit. Het kan elke week weer anders zijn.

De sterke focus op de kernvakken vergroot het probleem voor de kunstvakken. Interne cultuurcoördinatoren en CKV’ers moeten alleen of met hun kleine vakgroep vechten voor de kunst- en cultuurvakken. Regelmatig worden ze ‘aan de kant geveegd’ en wordt een deel van hun vak ‘on hold’ gezet. Dit gebeurt in het voortgezet onderwijs en in het basisonderwijs.

Ook op ons ‘thuiskantoor’ ervaren we de werkdruk: de vele projectdagen en workshops die we hebben moeten verzetten. Onze nieuwste collega die ons alleen kent via het scherm. Het moeten werken terwijl onze kinderen zo nu en dan dwars door onze gesprekken lopen. Concentratie is regelmatig ver te zoeken.

Wij maken ons zorgen. En we willen graag onze klanten – de CKV-docenten en icc’ers – helpen. Als Kleinkunstig proberen we leerkrachten een luisterend oor te bieden. We boeken lessen om en maken nieuwe programma’s. Wat ze ook vragen: wij regelen het. Toch vragen we ons af: hoe kunnen we ze écht helpen? Is ons luisterend oor wel voldoende? Is onze ondersteuning wel wat ze nodig hebben?

Ik pleit ervoor dat we docenten echt een hart onder de riem steken. Laten we als branche met z’n allen naar oplossingen zoeken. Laten we out-of-the box denken. Want we kunnen als culturele sector veel!

Het is daarbij belangrijk dat we blijven staan voor de kerndoelen van ons vak. Samen kunnen we ervoor zorgen dat we die kerndoelen behalen. Wij of onze collega-instellingen kunnen je daarbij helpen. Het laten vallen van eindtermen is niet nodig.

Als voorbeeld geef ik graag de online CKV-dag die mijn team heeft ontwikkeld. Met je klas kun je digitaal op bezoek gaan bij het Groninger museum en het Kröller-Müller, of aan de slag gaan met het Scapino Ballet. En daarmee kun je de kerndoelen 48, 49 en/of 51 van CKV behalen.

Maar naast die praktische oplossingen kunnen we als branche misschien nog meer
betekenen?

Ik ben benieuwd waar verder behoefte aan is. En of er andere oplossingen te bedenken zijn waarmee we onze collega’s en vakdocenten een hart onder de riem kunnen steken.

Toen mijn collega bij de woedende CKV-docent doorvroeg en luisterde, daalden al snel de emoties. Na een tijdje kwamen excuses. Nee, het was niet onze schuld. Maar van hogerhand kwamen telkens weer wijzigingen op al eerder aangepaste plannen.

Door emoties te delen, kwamen deze CKV-docent en mijn collega verder. Het luisterende oor van mijn collega had impact gemaakt.

Wat kun je nog meer doen tegen coronastress? Welke oplossing heb jij? Of waar heb jij behoefte aan? Deel het via het reactievak hieronder of stuur een berichtje aan Albert: Albert@Kleinkunstig.nl