Door Maurits Fondse
De blokfluit moet als de wiedeweerga terug in de schoolklas. Muziek moet weer een standaardvak worden op de basisschool. Willen we talentontwikkeling serieus nemen en in 2030 nieuwe Davina Michelle’s en broertjes Jussen voortbrengen, dan moeten we elke dag gewoon om 08:30 uur weer gaan zingen, net als vroeger.
Zo ging het op mijn lagere school. Elke dag werd er gezongen en de meester of juf gaf ons de begintonen op de blokfluit. En daar ging ik. ‘Over de heuvel en stil in het dal!!!’ of ‘De Heer is mijn Herder, ‘k heb al wat mij lust!!!’ Heerlijk was ’t. OK, niet het gedroomde repertoire voor de jeugd van tegenwoordig, maar mijn dag kon niet beter beginnen. Elke dag in contact met kunst. Elke dag een kans om wellicht te ontdekken dat ik hier aanleg voor had.
Van mijn zoon, die nu 11 is, weet ik dat op zijn basisschool, die nota bene het predikaat CultuurProfielSchool draagt, muziekles een half jaar HELEMAAL niet gegeven wordt en daarna elke twee weken één uur door een vakdocent. Knappe docent die in zo weinig tijd bijzondere talenten van leerlingen gaat ontdekken.
Dat ontdekken van talent moet dan buiten schooltijd gebeuren, op de muziekschool dus. Maar muziekles heeft altijd hevige concurrentie van voetbal of buitenschoolse opvang en blijft bovendien heel prijzig. Dat is voor veel ouders niet haalbaar. En later, in het voortgezet onderwijs, komen de muzieklessen na school in het gedrang door de overvolle agenda van leerlingen gecombineerd met de indalende adolescentie, vaak een funest grote tegenstander van talentontwikkeling.
Conclusie: het huidige schoolsysteem is helemaal niet ingericht op het herkennen van talent voor de kunsten. Laat staan de ontwikkeling ervan.
En talent, tja, er is talent voor nodig om dat te kunnen zien…….even terug naar de jaren 80….
Mijn pianoleraar heeft nooit gezien dat ik heel makkelijk liedjes kon naspelen. Mijn geworstel met Bach was het enige dat hij van me zag. ‘Die jongen heeft het niet,’ moet hij gedacht hebben. Totdat ik werd verlost door mijn ouders: ‘We stoppen met pianoles en het is trouwens ook te duur’. Pas op mijn 25ste moest ik er zelf achter komen dat mijn
gehoor bovengemiddeld goed was. Dat vond ook het Conservatorium van Utrecht dat mij aannam.
We verkwanselen onze talenten. Onze scholen zijn eenzijdig gericht op de ontwikkeling van het denken en creativiteit en muzikale intelligentie worden genegeerd. Niet essentieel genoeg. Het is onze plicht jonge kinderen vroegtijdig te wijzen op hun bijzondere gaven. Met leraren die zelf ook onderlegd zijn, een instrument beheersen of kunnen zingen. Nee, de blokfluit hoeft niet terug te komen, maar met een melodica of ukelele ben je ook al heel hip en happening, beste meester of juf.
- Rectificatie door de zoon van de auteur: ‘Je schrijft dat ik per 2 weken 1 uur muziekles krijg, pap. Dat klopt niet. Het is een half uur.’
- Deze column verscheen eerder in Muziekwereld, nr 3 2021.
Reageer (je reactie verschijnt na goedkeuring, vanwege spam)