Heeft u uzelf een schouderklopje gegeven toen u als basisschoolleerkracht in de zomervakantie (want die duurt nooit 6 weken, maar hooguit 4!) weer aan het werk bent gegaan? Dat mag best, want u hoort tot de beroepsgroep met de hoogste kans op een burn-out en krijgt ook nog een veel te laag salaris in vergelijking met andere HBO-opgeleiden. 

En bij de start van het schooljaar midden-Nederland was het eerste nieuwsbericht ook nog dat er een schreeuwend tekort dreigt aan onderwijzers. Klassenverkleining?  Vergeet dat voorlopig maar, hoe moet dat worden bemenst? Bij de eerste griepgolf loopt u plichtsgetrouw op paracetamol door tot u erbij neervalt – alles liever dan een klas naar huis sturen Voor de kwaliteit van het onderwijs wordt gevreesd Pabos krijgen steeds minder aanmeldingen Waar halen we straks goedopgeleide mensen voor de klas vandaan?

Wat dacht u van de cultuursector? Daar is nog niet zo lang geleden schrikbarend bezuinigd en lopen vast nog vele uitstekende vakdocenten op zoek naar meer werk rond. En dan bedoel ik niet dat zij zich moeten omscholen tot groepsleerkracht. Zij moeten worden ingezet waar zij hard nodig zijn: in hun eigen vakgebied in het primair onderwijs, waar cultuurvakken nog lang niet overal op het gewenste niveau worden gegeven. 

Op onze school wordt klassenverkleining al jaren geregeld door de inzet van vakdocenten. Onze standaardklassen hebben 32 leerlingen, maar tenminste 6 uur in de week hebben groepsleerkrachten een halve klas met maar 16 leerlingen. De andere helft krijgt dan beeldend, muziek of gym van een vakdocent. 

Dat levert aan twee kanten kwaliteit op. Enerzijds heeft de leerkracht tijd om gedifferentieerd les te geven in een kleine groep. Anderzijds worden de kunstvakken en gym systematisch volgens een doorgaande leerlijn door specialisten op hoog niveau gegeven. Dat kost geld! Ja, maar het levert behalve kwaliteit ook nog werkdrukverlichting, want een aantal arbeidsintensieve vakken (beeldend, muziek, dans, drama) hoeft niet meer door de groepsleerkracht te worden voorbereid. Bovendien kan remedial teaching (R.T.) veel meer in eigen klas (halve groepen!) plaatsvinden, waardoor je ervoor kunt kiezen om minder docenten als R.T.-er in je formatie op te nemen. 

Het structureel inzetten van vakdocenten kan de steeds wisselende subsidieregelingen met urenverslindende regelgeving en procedures overbodig maken. Tel uit je winst.

Omdat die vakleerkrachten komend jaar nog niet op alle scholen aanwezig zullen zijn, is het nu tijd voor de handige cultureel ondernemer met leuke kunstprojecten om zich voor te bereiden op het komend tekort aan invallers. Hij heeft fantastische projecten in de aanbieding in handige kant- en klare kisten per leeftijdsgroep en kan ad hoc, ook zonder groepsleerkracht, een dagvullend cultuurprogramma aanbieden. Zo hoeven groepen bij afwezigheid van hun docent niet verdeeld of naar huis gestuurd te worden. Collegas blij, ouders blij, directeuren blij en kinderen blij! Want jongens én meisjes (ja, zet dat gerust in een Sire-reclame!) houden van doevakken.

Met een beetje goede wil en wat omdenken wordt het een fantastisch schooljaar: ik heb er weer zin in!