Dit artikel verscheen eerder in de Cultuurkrant, editie 25, maart 2023.

Eerst maar eens een bemoedigend woord…’ Zo opende het interview met Erwin Olaf in de decembereditie van de Cultuurkrant. Een bemoedigend woord voor de maker die in een coltrui in een buurthuis repeteert omdat de verwarming uit staat, de trombonespeler die in de sneeuw naar groep 3 fietst om daar haar instrument uit te leggen.

Waarom een bemoedigend woord? Omdat er wat licht aan de culturele horizon is met een cultuurminnende staatssecretaris? Omdat de theaters weer volstroomden het afgelopen jaar?

Ook. Maar ik wil u met name wijzen op het bemoedigende feit dat de Provinciale Statenverkiezingen er over een paar dagen aankomen. Dat betekent na 15 maart: een onbeschreven blad aan fracties, onbeschreven bladen van cultuurwoordvoerders en een onbeschreven blad als coalitieakkoord. Wat een kans!

Dit is de tijd om samen met uw vakgenoten een plan te maken. Hoe kunt u de noodzakelijke waarde van cultuur in onze samenleving op inspirerende wijze overbrengen aan de nieuwe lichting politiek vertegenwoordigers?

Het was in het eerste jaar van mijn periode als Statenlid voor D66 in de Provincie Utrecht dat ik in aanraking kwam met een prijsuitreiking rondom muziekgeoriënteerde cultuurparticipatie. Denk: harmonieorkesten, fanfares en lokale koren. Voor mij als Statenlid was het een ware openbaring. Ik kende de culturele sector al goed, maar natuurlijk wist ik ook nog veel meer niet.

Maar de waarde van cultuur hoef ik u als lezer niet uit te leggen. Dus waarom deel ik dit, vraagt u zich af?

Dit was een voorbeeld van het bemoedigende waar ik u graag van bewust maak. De prijsuitreiking rondom muziekgeoriënteerde cultuurparticipatie was voor mij een kennismaking met tientallen lokale culturele initiatieven in de regio waar ik cultuurwoordvoerder was.

Het was een geweldige en passende manier om mij als Statenlid te laten ervaren wat de toegevoegde waarde van de provincie kan zijn voor cultuurparticipatie en cultuureducatie. Het werd mij aan den lijve duidelijk waarom we geld aan bepaalde zaken uitgeven en waarom dan aan andere dingen niet (want even voor de helderheid: als we ergens geld aan uitgeven kunnen we iets anders níet doen. En dat doet altijd pijn).

Misschien denkt u nu bij het lezen: u kunt mij wat vertellen. Ik heb het al druk genoeg. Ik heb mij zojuist het snot voor de ogen gewerkt om mijn jaarrekening rond te krijgen. Geef mijn portie maar aan fikkie, ik heb net die lockdowns achter de rug, het lijkt me dat de waarde van cultuur wel duidelijk is na al die hartverwarmende concerten op afstand. Dat begrijp ik maar al te goed.

Maar mij hielp het echt in mijn vertegenwoordigende rol en uiteindelijk hielp het ook de culturele sector in onze regio. Niet omdat ik de waarde van cultuur eerder niet begreep. Maar omdat het Statenwerk overweldigend is en dagelijks duivelse dilemma’s omvat. Een persoonlijk moment, ervaring of verbindend telefoontje kan dan echt het verschil maken.

In het geweld van commissievergaderingen, honderden mails op een dag, Statenvergaderingen, partijpolitiek en fractieoverleggen was het een ware verademing als er ruimte was te ervaren wat de dossiers in de praktijk betekenen.

‘Ook een chimpansee wil wel eens iets leuks laten zien’, stond eind vorig jaar boven een artikel uit NRC over een belangrijke ontdekking van primatologen. NRC beschrijft een videobeeld. Een jonge chimpansee zit naast haar moeder en laat haar een boomblad zien. Als moeder niet kijkt, houdt ze het blad nadrukkelijker voor haar ogen. De moeder kijkt er dan even naar, ‘en dat is het dan weer’.

Wij mensen zijn verhalenvertellers. We zijn in staat om gemeenschappen te bouwen door te creëren. Wij, jullie, cultuurmakers, dragers, participanten en publiek zijn daarin essentieel. Wijs de politiek vertegenwoordigers daar na 15 maart op inspirerende wijze op en de bruggen gaan gebouwd worden. Laat ze, als de mensendieren die we zijn, even meekijken naar wat jij ziet. Want wat aandacht krijgt… bloeit.

Neem een abonnement en ontvang voortaan de Cultuurkrant gratis in je brievenbus!