Over onderzoek door hbo-docenten bestaan hooggespannen verwachtingen. Zo zou dit bijdragen aan professionalisering, onderwijsverbetering, (maatschappelijke) innovatie en een betere kennisbasis van het leraarsberoep. In hun opiniërende openingsartikel bespreken Fer Boei en Martijn Willemse de potenties en de beperkingen van het doen van onderzoek door hbo-docenten.

Vier lectoren kunsteducatie en een programmaleider Onderzoek kunsteducatie reageren op de stellingen van Boei en Willemse. Peter Hermans stelt dat je niet van elke lerarenopleider kunt verwachten dat hij ook onderzoek doet. Karin Hoogeveen is dezelfde mening toegedaan. Binnen haar lectoraat vormen problemen uit de praktijk uitgangspunt voor onderzoek.

Folkert Haanstra stelt binnen zijn lectoraat kennisontwikkeling als primair doel. Hij ziet daarbij een grote overlap tussen academisch en praktijkgericht hbo-onderzoek. Ook Pascal Gielen waarschuwt voor de neiging hbo-onderzoek te beperken tot puur pragmatische onderzoek van de eigen praktijk. Juist kritische reflectie en afstand zijn belangrijk, zowel voor studenten als docenten.

Jeroen Lutters beschouwt docentonderzoek als vehikel voor onderwijsvernieuwing. Met ontwerpgericht onderzoek hoopt hij liberal education, oftewel persoonlijke en culturele vorming, als kern van onderwijs te kunnen verwezenlijken.

Buiten dit themadeel zijn er twee bijdragen over nieuwe ontwikkelingen in de kunsten en kunsteducatie. Tobias Frenssen constateert een toenemende noodzaak voor kunsteducatoren om multidisciplinair te werken. Vlaamse lerarenopleidingen in de kunsten moeten hier beter op inspelen. Tom De Mette beschrijft hoe onder invloed van digitalisering interactiviteit een centraal concept wordt in hedendaagse kunst.

LKCA probeert publicaties zo toegankelijk mogelijk aan te bieden. Neem contact met ons op bij ontoegankelijke informatie via info@lkca.nl.