Nederlands onderzoek naar cultuureducatie is vaak toegepast onderzoek in opdracht van overheden en ondersteunings-instellingen. Vooral het rijksbeleid bepaalt de onderzoeksthema’s. De Regeling Versterking Cultuureducatie in het Primair Onderwijs (2004) leidde tot een toename van onderzoek op dit gebied.

In het eerste artikel zijn zeventien uiteenlopende voorbeelden van onderzoek naar cultuureducatie in het primair onderwijs gebundeld en met elkaar vergeleken. De vergelijking concentreert zich op de onderzoeksmethode en het onderwerp. De auteurs Marie-Louise Damen en Marjo van Hoorn (Cultuurnetwerk Nederland) concluderen onder meer dat de onderzoeksvragen tamelijk oppervlakkig zijn en niet theoriegestuurd.

Marion Prieckaerts (Universiteit Maastricht) onderzocht de effecten van cultuureducatie in het primair onderwijs. Dat deed zij op basis van een kwantitatief onderzoek op achttien scholen in Limburg. Prieckaerts vroeg zich af of de meting middels een vragenlijst wetenschappelijk verantwoord was. De onderzoeker concludeert dat de effecten op attitude wel kunnen worden aangetoond, maar op culturele kennis niet.

Wil Oud (Universiteit Amsterdam) deed onderzoek naar de monitoring van het langjarig project Kunstmagneetscholen in Den Haag. De gemeente, een centrum voor de kunsten en acht basisscholen wilden met dit project een doorlopend kunsteducatief programma realiseren. Oud concludeert dat voor het succes van een dergelijk programma de deskundigheid van medewerkers, efficiënte communicatie en goede randvoorwaarden van belang zijn.

Tot slot een onderzoek naar de relatie tussen praktijkkennis en theoriekennis bij docenten. Melissa Bremmer (VU) vergelijkt de theorie van het leren lezen van noten met de praktijkkennis hierover van vakleerkrachten muziek in het primair onderwijs. Het blijkt dat de praktijkkennis van de leerkrachten sturend is en vaak los staat van de theoriekennis die in de lerarenopleiding is opgedaan.

Cultuur+Educatie 16