De legitimering van de kunstvakken blijft een actueel vraagstuk. Vandaar de – vaak beleidsmatige -behoefte aan onderzoek naar intrinsieke en extrinsieke leereffecten van kunsteducatie. Ook de aandacht voor de evaluatie van onderwijsprogramma’s en onderzoek naar het beoordelen van leerlingen komt voort uit de vraag naar legitimering. In het eerste artikel geven Folkert Haanstra (Universiteit Utrecht en AHK) en Diederik Schönau (Cito en ArtEZ) een overzicht van onderzoek op dit terrein.

De Britse onderzoeker Pippa Lord (National Foundation of Educational Research) deed samen met John Harland en anderen onderzoek naar de effecten van een grootschalig kunstproject in het onderwijs. Zij concluderen dat de meest overtuigende effecten op de leerlingen toch op het gebied van de kunsten zelf (intrinsiek) zijn. Een andere conclusie is dat succesvolle samenwerking tussen kunstenaars, docenten en leerlingen de sterkste effecten oplevert.

Helen Turner (University of London) en Rachel Dickinson (National Theatre London) onderzochten de effecten van dramaprojecten van het National Theatre op leerlingen van basisscholen in achterstandswijken. Deze Britse onderzoekers zijn optimistischer dan Lord en Harland over de extrinsieke effecten van kunsteducatie, zoals op de persoonlijke ontplooiing en de ontwikkeling van sociale vaardigheden.

In het laatste artikel evalueren Patricia Palmer en Shari Tishman (Harvard University) het programma Artful Thinking. Dit programma is door de onderzoekers zelf ontworpen om leerlingen over kunst te leren denken. De vraag was of met denken over kunst het denkvermogen van de leerlingen in het algemeen verder wordt ontwikkeld.

Cultuur+Educatie 18