Wim Knulst, voormalig hoogleraar vrijetijdwetenschappen, bekijkt de historische achtergrond van denkbeelden over amateurkunst. Deze toetst hij aan de praktijk. Het gaat daarbij om de oprechte amateur, het onbedorven karakter van amateuruitingen, de amateurkunst tot heil van de maatschappij en de amateurkunst als sociaal bindmiddel.

Cees Slegers, verbonden aan de leerstoel Cultuur in Brabant, schetst de geschiedenis van de amateurkunst in Noord-Brabant sinds 1850. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw ondervond de amateurkunst een inzinking, maar in Noord-Brabant heeft deze zich inmiddels hersteld. Er was een groeiende verscheidenheid in de amateurmuziek die grotendeels buiten het traditionele verenigingskader ontstond.

Noord-Brabant vormt een interessante casus: vanwege haar geografische ligging, haar aanvankelijk achtergestelde positie en overwegend katholieke achtergrond heeft de provincie cultuurhistorische overeenkomsten met Vlaanderen.

John Lievens (Universiteit Gent) en Wim Knulst vergelijken de participatiecijfers van vijf soorten amateurkunst in Vlaanderen en Nederland. Ze onderzoeken ook of de profielen van beoefenaars sterk verschillen in leeftijd, sekse, opleidingsniveau. 

Hoe amateurkunst en leeftijd samenhangen, onderzoekt Knulst in het vierde artikel. Zijn belangrijkste conclusie: jongeren tussen de 16 en 25 jaar haken vaker af dan vroeger. Tegelijkertijd beginnen kinderen wel vaker op jongere leeftijd met amateurkunst.

Het laatste artikel is gebaseerd op interviews die publicist Bea Ros hield met kunstbeoefenaars. Hieruit blijkt dat opleiding, inkomen en talent niet alleen bepalen of iemand kunst als beroep kiest. Ook gedrevenheid, persoonlijkheid, omgeving en levensfase zijn belangrijke factoren.

Cultuur+Educatie 20