Harland bestempelt in zijn artikel drie soorten effecten van kunsteducatie tot kernwaarden van kunsteducatie:

Hij constateert dat de curricula voor kunsteducatie in het Verenigd Koninkrijk onevenwichtig zijn.  Er is meer aandacht voor het verwerven van vaardigheden dan voor creativiteit, denkvaardigheden en betekenisgeving. Ten onrechte, aldus Harland.

Harland pleit voor meer afwisseling tussen kunsteducatie waarbij kinderen vaardigheden leren en waarbij ze kritisch leren luisteren, lezen en/of beschouwen. Onderzoek naar de samenhang tussen ‘productie’ en ‘consumptie’ bij verschillende kunstdisciplines kan volgens hem bijdragen aan goede, op empirisch onderzoek gebaseerde kunsteducatie.

Hetland beschrijft in haar artikel vier onderzoeksprojecten die zijn uitgevoerd door onderzoekers van Project Zero van Harvard Graduate School of Education. Ze analyseert de wisselwerking tussen deze onderzoeken, en laat zien dat onderzoek invloed kan hebben op de praktijk van de kunsteducatie.

Hetland komt hierbij tot acht soorten gewenste effecten van kunsteducatie. Haar formulering en indeling wijkt af van die van Harland. De effecten die Hetland beschrijft, zijn echter relatief eenvoudig te ‘vertalen’ in vergelijkbare termen. Ook bij haar indeling gaat het om specifieke kunstzinnige vaardigheden, creatief denken, esthetisch oordeel, expressie, begrip van betekenis (zowel in de kunsten als in maatschappelijke en sociale kwesties) en persoonlijke ontwikkeling.

Tot slot delen beide onderzoekers de opvatting dat goede metingen van leerresultaten nodig zijn, zowel om de kunstvakken te legitimeren, als om het lesgeven en leren van leerlingen te verbeteren.

Cultuur+Educatie 23