Nederlandse scholen hebben wettelijk de taak om aandacht te besteden aan improvisatie of compositie. Maar hoe pak je dat aan als docent? Melissa Bremmer beschrijft op basis van literatuuronderzoek wat improvisatie precies is en op welke wijze improviseren in groepen gedoceerd kan worden.

Kenmerkend voor het muziekvakonderwijs is het een-op-eenonderwijs. In zijn bijdrage bespreekt Adri de Vugt onder meer studies over deze bijzondere docent-leerlingrelatie en over de diverse invloeden op het leren musiceren.

Tim Cain richt zich op een specifieke vorm van onderzoek, te weten action research, een vorm van kwalitatief onderzoek waarin de muziekdocent zijn eigen handelen bestudeert om dit beter te begrijpen en zo nodig te kunnen verbeteren. Hij beschrijft acht voorbeelden van dergelijk actieonderzoek.

In haar bijdrage gaat muziekpedagoge Marianne Op ten Berg nog een stapje verder. Ze ontwikkelde een eigen aanpak om zeer jonge kinderen (0-4 jaar) kennis te laten maken met muziek. Op basis van haar ervaringen en observaties beschrijft zij de effecten van dit vroege muziek leren op de totale ontwikkeling van het kind.

In een afsluitende beschouwing beziet gastredacteur Constantijn Koopman het gehele veld van muziekeducatief onderzoek en vat hij alle lijnen samen. Hij roemt de veelzijdigheid in onderzoek, maar signaleert als keerzijde de onoverzichtelijkheid en versnipperdheid. Hij ziet als belangrijke toekomstige taak het op elkaar betrekken van de diverse visies en het tot stand brengen van een dialoog.

Cultuur+Educatie 28