In het openingsartikel geeft Folkert Haanstra een stand zaken van authentieke kunsteducatie. Hij beschrijft het begrip en de uiteenlopende betekenissen die er aan worden toegekend. Aan de hand van onderzoeksgegevens en praktijkervaringen beschrijft hij de belangrijke criteria van authentiek leren: inhoudelijk oriëntatie op de leefwereld van de leerlingen, relevantie van het leren buiten de school, leren door complexe taaksituaties en onderlinge communicatie en samenwerking tussen leerlingen. Tot slot volgen de mogelijkheden en beperkingen van authentieke kunsteducatie in de onderwijscontext.

Onderwijskundige Judith Gulikers beschrijft authentiek beoordelen, het belang ervan in het onderwijs en de cruciale rol van leerlingpercepties hierin. Authentiek toetsen wordt gedefinieerd en een vijfdimensionaal model voor het opstellen van toetsen met verschillende soorten en maten van authenticiteit wordt beschreven. Onderzoek onder mbo- en vmbo-leerlingen geeft inzicht in cruciale kenmerken van authentiek beoordelen voor verschillende typen leerlingen. De vooroordelen over authentiek beoordelen die verandering van de toetspraktijk in de weg staan worden besproken en weerlegd. Tot slot wordt ingegaan op mogelijkheden om beoordeling in de kunstvakken authentieker te maken.

Lucy Green, hoogleraar muziekonderwijs aan de University of London, schrijft dat popmuziek in het curriculum is opgenomen, maar dat dit niet betekent dat het muziekonderwijs daarmee voor de leerlingen echt en betekenisvol is geworden. Ze onderzoekt hoe dat wel zou kunnen. Ze stelt dat er gebruik moet worden gemaakt van de informele manieren waarop (pop)muziek buiten school wordt geleerd, geproduceerd en verspreid. Begrippen als muzikale autonomie, persoonlijke autonomie en muzikale authenticiteit worden besproken, in relatie tot muzikale betekenis en informeel leren in het onderwijs.

Een belangrijk gebied waar op authentieke wijze wordt geleerd over beeldende kunst en vormgeving is volgens de Amerikaanse emeritus hoogleraar Brent Wilson het derde pedagogische gebied, een conceptueel gebied in de marges van het reguliere beeldend onderwijs. Het gaat daarin om authentieke kunstervaringen, waarbij de interesses, ideeën en voorkeuren gelijkwaardig zijn en met als kenmerk discussie, onderhandeling, uitwisseling, aanmoediging en vooral: vrijwilligheid. Wilson schetst zijn ontdekking van het derde pedagogische gebied en geeft voorbeelden uit het verleden en het (digitale) heden.

Het laatste artikel is van filosoof Rob van Gerwen. De vraag is of authenticiteit waargenomen kan worden, wat men dan waarneemt en welke criteria men daarbij hanteert. Deze vragen zijn van het grootst mogelijke belang voor een goed begrip van de manier van omgaan met kunstwerken van allerlei soort. Van Gerwen verdedigt de stelling dat een authentieke waarneming van een kunstwerk er een is waarbij men de maker in het werk waarneemt.

Cultuur+Educatie 31