De relatie van het culturele en onderwijsveld met de overheid vormt de achtergrond van dit Jaarboek. In tien korte interviews komen beoefenaars van amateurkunst zelf aan het woord.

Welke actoren kunnen op school iets doen aan de kwaliteit van cultuureducatie? En hoe doen ze dat? Marjo van Hoorn, Piet Hagenaars en Vera Meewis beschrijven opvattingen en ambities van schoolbesturen, de schoolleiding, de leerkracht en instellingen in de omgeving.

Scholen en gezelschappen hebben lang niet altijd hetzelfde beeld van goed onderwijs in drama of theater. Volgens Cock Dieleman hebben theatergezelschappen behoefte aan gemotiveerde leerkrachten met kennis van theater, die de kracht ervan niet ondergeschikt willen maken aan al te brave onderwijsdoelen.

Hoe zorgt men dat het programma Cultuureducatie met Kwaliteit werkelijk tot de gewenste kwaliteitsverbetering van cultuuronderwijs leidt? Teunis IJdens en Marjo van Hoorn analyseren de sturing van het programma Cultuureducatie met Kwaliteit door het ministerie van OCW, het FCP, provincies, gemeenten en het LKCA.

Naast bibliotheken en amateurkunstverenigingen, krijgen vooral centra voor de kunsten te maken met bezuinigingen. Cor Wijn ziet genoeg kansen om op creatieve en ondernemende wijze aan te sluiten bij de behoeften van mensen.

Waarom doen mensen aan amateurkunst? Welke disciplines beoefenen ze? Welke voorzieningen hebben beoefenaars nodig? Hans Heimans, Lotte Volz en Amalia Deekman beantwoorden deze vragen op basis van statistisch onderzoek.

Wanneer gesproken wordt van ‘vergrijzing’ van het publiek voor cultuuruitingen heeft dat vaak een negatieve klank. Kees Vuyk laat zien dat culturele instellingen er juist goed aan doen de ouderen als publiek te koesteren.

Peter van der Zant constateert dat de aandacht voor talentontwikkeling blijvend is en dat het denken erover steeds meer diepgang en focus krijgt. Hoe passen de initiatieven in een duurzame keten van talentontwikkeling?

Hans van Maanen zoekt naar de betekenis van het theater voor mensen in de lokale samenleving. Hij neemt de ervaring en waardering van het publiek voor professioneel en amateurtoneel onder de loep in de stad Groningen.

Wijktheater doet niet onder voor ‘regulier theater’ in de rijkdom en diepgang van de ervaring die het de toeschouwers biedt. Dat concluderen Koen van Eijck en Ilona Souto na een vergelijkend onderzoek in Rotterdam.

Jos van der Lans bespreekt hoe kunstenaars en andere culturele ‘bewegers’ zich vestigen in wijken en daar nieuwe vormen van openbaarheid en zelforganisatie initiëren.

Het Jaarboek Actieve Cultuurparticipatie 2013 is een uitgave van het LKCA en het Fonds voor Cultuurparticipatie. Het wordt samengesteld door een onafhankelijke redactie.